Στέλιος Ανεμοδουράς

Πολιτική Δραστηριότητα και Δράση την Περίοδο της Κατοχής

Ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε εξιστορίσει με λεπτομέρειες το συμβάν όταν πιάστηκε 19 χρονών φοιτητής (το 1936) από την ασφάλεια του Μανιαδάκη, για το υπόμνημα που είχε γράψει κατά του Hitler, όντας υπεύθυνος Τύπου της ΟΚΝΕ. Τον κρατούσαν επί μέρες στην ασφάλεια και τον βασάνισαν, αλλά αυτός δεν έδωσε ποτέ το όνομα ενός φίλου του που είχε γράψει μια παρόμοια αναφορά. Όταν ένας αρχιφύλακας, ονόματι Ιακωβίδης, άρχισε να τον χτυπάει αλύπητα για να ομολογήσει, αυτός αντέδρασε σαν αγρίμι, τον πέταξε κάτω και ο αρχιφύλακας άρχισε να φωνάζει για βοήθεια! Στην πραγματικότητα, όλη η ασφάλεια «του έβγαλε το καπέλο», καθώς ο Ιακωβίδης ήταν μισητός σε όλους. Λίγες μέρες αργότερα τον αφήσαν ελεύθερο! Το γεγονός αυτό ήθελε να το εκδώσει μάλιστα και υπάρχει σε χειρόγραφη μορφή, καθώς είχε αρχίσει να το γράφει προς το τέλος της ζωής του. Το συμβάν μάλιστα αυτό ήταν ο λόγος που μόλις ξέσπασε ο Πόλεμος, ήταν από τους πρώτους καταζητούμενους στη λίστα των Γερμανών. Τον Απρίλιο του 1941, όταν οι Γερμανοί μπαίνουν στην Ελλάδα, ο Ανεμοδουράς έκανε τη στρατιωτική του θητεία, όντας υπέυθυνος στην Επιτροπή Απαλλαγών. Ήταν ο τελευταίος που έφυγε από τα γραφεία της ΣΔΑ, καίγοντας όλα τα αρχεία που δεν έπρεπε να βρουν οι Γερμανοί. Αμέσως μετά έφυγε από το στρατηγείο και φορώντας πολιτικά για μη συλληφθεί, μπήκε σε ένα καΐκι με προορισμό τη Σίφνο. Εκεί, δούλευε ο πατέρας του ως Τελώνης, και παρέμεινε μέχρι σχεδόν και το τέλος του Πολέμου. Η Σίφνος ήταν τότε ιταλοκρατούμενη. Εκεί είχαν φτιάξει μια μικρή αντιστασιακή οργάνωση όπου μετέφεραν πληροφορίες στο Στρατηγείο μέσω ενός Νεοζηλανδού ασυρματιστή, που ήταν κρυμμένος στο βουνό. Οι εμπειρίες στη Σίφνο την περίοδο της Κατοχής, χαράχτηκαν βαθιά μέσα του και τον επηρέασαν στο γράψιμο και την αποτύπωση του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ. Ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε να αναδείξει και πλούσιο δημοσιογραφικό έργο. Είχε καλύψει το ρεπορτάζ της 1ης Μαραθώνιας πορείας Ειρήνης του Γρηγορίου Λαμπράκη, σώζοντας τον μάλιστα, μαζί με άλλους δημοσιογράφους, από τα χέρια παρακρατικών. Τον Μάιο του ίδιου χρόνου, όταν δολοφονήθηκε ο Γρηγόριος Λαμπράκης, ήταν στο τρένο που μετέφερε τη σορό του, από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα.

Προεκδοτική Συγγραφική Δραστηριότητα (1946-1948)

Ο Στέλιος Ανεμοδουράς ξεκινά μια πληθωρική συνεργασία (επιμελητής, μεταφραστής, συγγραφέας) στο εβδομαδιαίο περιοδικό ΜΑΣΚΑ, κάνοντας τα πρώτα του βήματα στον χώρο της λαϊκής λογοτεχνίας.

ΜΑΣΚΟΥΛΑ (1948)

Πρόκειται για μυθιστορηματικές βιογραφίες με έμφαση στο στοιχείο της περιπέτειας, γραμμένες εξ ολοκλήρου από Έλληνες συγγραφείς. Από αυτές, ο Στέλιος Ανεμοδουράς είχε γράψει τρεις βιογραφίες (1948).

Συγγραφική και Πρώιμη Εκδοτική Δραστηριότητα (1949-1950)

Αποχωρώντας από τη ΜΑΣΚΑ της Β' Περιόδου, ο Ανεμοδουράς προχωράει αμέσως στην έκδοση ενός παρόμοιου δικού του περιοδικού με τίτλο ΝΥΧΤΕΡΙΔΑ, εμπνευσμένο από το όνομα του δημοφιλούς ντετέκτιβ των αμερικανικών λαϊκών αναγνωσμάτων (καμιά σχέση με τον Μπάτμαν των comics), του οποίου στη ΜΑΣΚΑ είχε κάνει αρκετές μεταφράσεις.

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ (1948-1949)

Η ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ θα μπορούσε να θεωρηθεί ως η πρώτη απόπειρα του Στέλιου Ανεμοδουρά στον εκδοτικό χώρο και συγκεκριμένα σε αυτόν των λαϊκών βιβλίων τσέπης.

ΣΙΝΕΦΙΛΜ - ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ (1950)

Ενδέχεται να είναι αυτοέκδοση του Στέλιου Ανεμοδουρά, μέσα στο 1950, στην οποία εμφανίζεται ως επιμελητής έκδοσης, δίχως να αποκλείεται να είναι και ο συγγραφέας.

ΒΥΡΩΝ ΑΠΤΟΣΟΓΛΟΥ (1923-1990)

Μια από τις σημαντικότερες μορφές της ελληνικής εικονογράφησης υπήρξε ο Βύρωνας Απτόσογλου, απόφοιτος της σχολής Kαλών Τεχνών. Ο Απτόσογλου συνεργάστηκε στα περισσότερα έντυπα του Στέλιου Ανεμοδουρά, από τον ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟ και τον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, έως τον ΜΠΛΕΚ, αλλά και σε άλλα έντυπα. Η εργασία του εκτείνεται σε πολλές χιλιάδες σελίδες, από φιλοτέχνηση εξωφύλλων έως ολόκληρες ιστορίες. Εκτός από λίγα τεύχη του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ, όπου την εικονογράφηση την είχε αναλάβει ο Θέμος Ανδρεόπουλος, όλα τα υπόλοιπα τεύχη, από το πρώτο έως το τελευταίο της πρώτης περιόδου, εικονογραφήθηκαν από τον Απτόσογλου και αποτελούν το ισχυρότερο μέσο ανάκλησης αναμνήσεων στους παλιούς αναγνώστες του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ. Η συνεχής, για πάνω από 15 χρόνια, εικονογράφηση, θα ήταν ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για να παρακολουθήσει κανείς και την εξέλιξη του Απτόσογλου ως εικονογράφου μέσα στο ίδιο έντυπο. Η πλαστικότητα των κινήσεων, η έμφαση στη λεπτομέρεια και η ζωντάνια ήταν μερικά από τα χαρακτηριστικά της δουλειάς του. Η υπογραφή “Byron” είναι έως σήμερα το «σήμα κατατεθέν» του αναγνώσματος και στις τρεις περιόδους της έκδοσής του (1953 + δύο ανατυπώσεις), ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (1968), και στα εξώφυλλα της 3ης περιόδου (1976). Ο καλλιτέχνης σχεδίασε και επτά ιστορίες του Μπλεκ.

Συγγραφική και Εκδοτική Δραστηριότητα στην Περίοδο Ακμής (1951-1968)

Είναι η μακρά περίοδος της εκδοτικής δραστηριότητας του Στέλιου Ανεμοδουρά, η οποία, συμπίπτει με τα πρώτα χρόνια της χρυσής εποχής του λαϊκού παιδικού φυλλαδίου ελληνικής γραφής και επεκτείνεται και πέραν αυτής. Είναι σημαντικό να τονισθεί ότι σε αυτή την ακμή του είδους, η συμβολή του Ανεμοδουρά υπήρξε καταλυτική και δέσποσε στον χώρο των εντύπων αυτών για περισσότερο από μια 20ετία. Στους τέσσερις από τους πέντε πρώτους χρονικά τίτλους των εκδόσεών του, υπήρξε ταυτόχρονα και συγγραφέας τους.

Ο ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, 1951-1953)

Η πρώτη συνεργασία του Στέλιου Ανεμοδουρά με τον Βύρωνα Απτόσογλου είναι μια ελεύθερη προσαρμογή σε ανάγνωσμα αμερικανικού comic με ήρωα τον Σούπερμαν. Αλλά αυτό στην αρχή. Στη συνέχεια η ιστορία εξελίσσεται σε αυθεντικό ελληνικής γραφής και ραφής ανάγνωσμα με μόνα κοινά σημεία, εκτός από το όνομα, την ποικιλία των αντιπάλων, σε μια γκάμα που περιείχε τρελούς μεγαλοφυείς επιστήμονες και κακοποιούς, προϊστορικά τέρατα στους δρόμους της Νέας Υόρκης (Μητρόπολη στον Σούπερμαν), γίγαντες και υπερανθρώπους του Κακού από το διάστημα και τερατόμορφα πλάσματα εξελιγμένων πολιτισμών από μακρινούς πλανήτες ή άλλες διαστάσεις, που είχαν βάλει στο μάτι τη Γη να την κατακτήσουν.

ΤΑΡΓΚΑ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, 1952)

Στον εκδοτικό χώρο των παιδικών φυλλαδίων επί ελληνικού εδάφους, ο Στέλιος Ανεμοδουράς αποφασίζει να έρθει σε ευθεία αντιπαράθεση με το αδιαμφισβήτητο βασιλικό δίδυμο της αφρικανικής ζούγκλας, εκείνη την εποχή, διεκδικώντας τον εγχώριο τίτλο του βασιλιά της ζούγκλας. Αντίπαλο δέος, το περιοδικό ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ που έγραφε κι εξέδιδε ο Νίκος Ρούτσος. Ήρωας του Στέλιου Ανεμοδουρά ένας κλώνος του Ταρζάν, ελληνικής καταγωγής, ο Τάργκα.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, Ανδρεόπουλος, 1953-1968)

Όταν ο Θάνος Αστρίτης —κανείς τότε δεν ήξερε ότι επρόκειτο για ψευδώνυμο του δημοσιογράφου Στέλιου Ανεμοδουρά— χτυπούσε στα πλήκτρα της γραφομηχανής του τις πρώτες αράδες του νέου του αναγνώσματος, ούτε ο ίδιος φανταζόταν τι ξεκινούσε, γράφοντας το μυθιστορηματικό έπος του Παιδιού-Φάντασμα και της μικρής παρέας του. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι δημιουργούσε το ανάγνωσμα που θα σηματοδοτούσε με την καταλυτική παρουσία του μια ολόκληρη εποχή. Στα περισσότερα από τα 15 χρόνια της εβδομαδιαίας κυκλοφορίας του υπήρξε το κυρίαρχο έντυπο στο μοίρασμα μεριδίων της αγοράς στον τομέα των παιδικών περιοδικών με τρεις εκδόσεις του ταυτόχρονα: την Πρώτη Έκδοση κάθε Τρίτη (1953-1968, τεύχη: 1-798), την Ανατύπωση κάθε Σάββατο (1961-1968, τεύχη: 1-370) και την Τρίτη Έκδοση κάθε Πέμπτη (1966-1968, τεύχη: 1-85).

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, Ανδρεόπουλος, 1953-1968)

Από τη θητεία του στα "pulps", ο Στέλιος Ανεμοδουράς θα εμπνευστεί πλοκές και θα αξιοποιήσει τους βασικούς κανόνες της αφηγηματικής ροής της λαϊκής λογοτεχνίας: ρυθμό, δραματικές κορυφώσεις και εκκρεμότητες στα ντεκουπάζ σκηνών, καθώς και αφήγηση σε ενεστώτα χρόνο. Ελάχιστες οι λυρικές εξάρσεις στις περιγραφές, αλλά κάπως περισσότερα τα σχόλια, μέσω των οποίων ο συγγραφέας περνάει τα μηνύματά του σχετικά με την ιστορία και τις ηθικές αξίες. Αυτό, καταστάλαγμα της δημοσιογραφικής του παιδείας. Το δυσκολότερο, όμως, ήταν άλλο. Γράφοντας ένα ανάγνωσμα ενταγμένο στο ιστορικό πλαίσιο μιας πολύ πρόσφατης περιόδου της ελληνικής Ιστορίας, που έκρυβε μάλιστα και πολλές παγίδες, επιχειρούσε κάτι παράτολμο. Έπρεπε να περάσει τα μηνύματά του, ισορροπώντας με επιδέξια ουδετερότητα στο τεντωμένο σκοινί της ένθεν και ένθεν καχυποψίας για τις προθέσεις του.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, Ανδρεόπουλος, 1953-1968)

Ο Ανεμοδουράς έντυσε τη μυθοπλασία του με ψήγματα πραγματικών ιστορικών γεγονότων και προσώπων, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ιστορική χρονολογική σειρά τους, με γενικές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, με στοιχεία ελληνικής και παγκόσμιας γεωγραφίας και με νύξεις-σχόλια για τα γεωπολιτικά συμφέροντα των μεγάλων. Προίκισε τον μικρό πρωταγωνιστή του, τον Γιώργο Θαλάσση / Παιδί-Φάντασμα, με απίθανες ικανότητες, σωματικές και πνευματικές, για την ηλικία του, με γνώσεις στην τεχνολογία, στην Ιστορία, στις ξένες γλώσσες, όχι επειδή θα εμπλούτιζαν το οπλοστάσιό του στον αγώνα της απελευθέρωσης της πατρίδας του, αλλά για να προτείνει το —άφθαστο στην πραγματικότητα— πρότυπο ενός υπερανθρώπου με σάρκα και οστά.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, Ανδρεόπουλος, 1953-1968)

Η επιτυχία του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: Πρώτον, το ιστορικό πλαίσιο, καθώς το θέμα της Κατοχής ήταν ακόμα ζωντανό στους νέους της εποχής εκείνης. Δεύτερον, η επιλογή των ηρώων. Η θρυλική τριάδα ήταν ιδανική και ακολουθούσε τα πρότυπα που είχε και αυτός διδαχθεί. Ο ιδανικός ήρωας Γιώργος Θαλάσσης, μαζί με την ιδανική ηρωίδα, την Κατερίνα και το κωμικό στοιχείο, τον Σπίθα! Πολύ σημαντικό ρόλο επίσης έπαιξε το γεγονός ότι ήταν από τα πρώτα αναγνώσματα, με περιεχόμενο αμιγώς ελληνικό, που άγγιζαν την νεανική ψυχή. Το σκίτσο του Βύρωνα Απτόσογλου ήταν επίσης καθοριστικός παράγοντας της επιτυχίας. Ωστόσο, τίποτα από αυτά δε θα ίσχυε χωρίς την αφηγηματική μαεστρία του Στέλιου Ανεμοδουρά. Ο Ανεμοδουράς, μόνο για ένα πράγμα ήταν πραγματικά υπερήφανος, ούτε καν για την επιτυχία του «Μικρού Ήρωα». Για την ελληνική γλώσσα που χρησιμοποιούσε, η οποία δεν ήταν μονόπλευρη, ούτε λιτή, ήταν πλούσια!

ΤΑΓΚΟΡ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, 1954)

Ο ΤΑΓΚΟΡ είναι το πρώτο από τα δυο μικρού μήκους, περιπετειώδη μυθιστορήματα εποχής, τοποθετημένα σε συγκεκριμένο ιστορικό χωροχρονικό πλαίσιο, που έγραψε, και μάλιστα ανυπόγραφα, για λογαριασμό των δικών του εκδόσεων, ο Στέλιος Ανεμοδουράς.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, 1954)

Το ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο κινείται Ο ΜΙΚΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ είναι η Γαλλία του 17ου αιώνα, στα χρόνια που βασίλευε ο Λουδοβίκος 13ος και κυβερνούσε ο καρδινάλιος Ρισελιέ. Πρόκειται για ένα από τα πιο καλογραμμένα αφηγήματα αυτού του είδους, η συγγραφή του οποίου αποδίδεται στον Στέλιο Ανεμοδουρά, αν και δεν το υπογράφει. Από την πλευρά της δομής του αφηγήματος, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ολοκληρωμένο μυθιστόρημα σε συνέχειες.

ΓΕΡΑΚΙ, Ο ΝΕΟΣ ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ (Μαράκης – Απτόσογλου, 1954)

Αν για τον «πατριάρχη» του εκδοτικού οίκου, τον Υπεράνθρωπο, συγγραφικό πρότυπο είχε υπάρξει ο αμερικανικός Σούπερμαν και εικαστικό ο συμπατριώτης του Κάπταιν Μάρβελ / Σαζάμ, για το Γεράκι το πρότυπο —αλλά μόνο εικαστικό— είχε υπάρξει ο Κάπταιν Μάρβελ Τζούνιορ.

ΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (Απτόσογλου, 1954 & 1957 & 1966)

Η κατηγορία των περιοδικών του είδους «Παιδικό Παραμύθι» δεν υπήρξε ποτέ ανταγωνιστική από τις Εκδόσεις του Μικρού Ήρωα προς τους άλλους εκδοτικούς οίκους, που την ίδια εποχή εξέδιδαν συνεχώς σειρές παραμυθιών σε φυλλάδια. Οι τρεις απόπειρες που έγιναν στο χρονικό διάστημα της ακμής τους, δεν έτυχαν ιδιαίτερης προβολής και επικοινωνίας των σειρών και των τίτλων, που ούτως ή άλλως υπήρξαν και βραχύβιες εκδόσεις.

ΠΑΙΔΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ (1954)

Το Παιδικό Πανεπιστήμιο υπήρξε μια προσπάθεια προσέγγισης του νεανικού κοινού, διαφορετικής από τις υπόλοιπες εκδόσεις στις οποίες είχε ειδικευτεί ο εκδοτικός οίκος. Φιλοδοξούσε να προσφέρει την εγκυκλοπαιδική γνώση με επιλεγμένα ενδιαφέροντα εγκυκλοπαιδικά άρθρα από όλα εκείνα τα γνωστικά πεδία που συγκροτούν τη σφαιρική εκλαϊκευμένη εγκυκλοπαιδική γνώση και μάλιστα με αναλυτικές λεπτομέρειες.

ΤΟ ΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (1954)

Σπέσιαλ έκδοση για τα Χριστούγεννα του 1954. Το περιεχόμενό του είναι μικρές εύθυμες ιστορίες, ανέκδοτα, παιχνίδια παρέας, κουίζ και γελοιογραφίες.

ΤΟ ΜΑΤΙ (1954)

Μόνο και μόνο με τον φιλόδοξο αυτοπροσδιορισμό ως «Αυτοτελές Βιβλίο Τσέπης», δε θα γινόταν να σταθεί ανταγωνιστικά ούτε στη ΜΑΣΚΑ, που με περισσότερο «ψαχνό» προσδιοριζόταν ως περιοδικό, αλλά ούτε φυσικά στα πραγματικά βιβλία τσέπης της λαϊκής αστυνομικής λογοτεχνίας. Ουσιαστικά, το «βιβλίο» ήταν μια εκτενής αστυνομική νουβέλα, 30 πυκνοτυπωμένων σελίδων, χωρίς εικονογράφηση.

ΚΕΡΑΥΝΟΣ (Στρατίκης – Απτόσογλου, 1954-1955)

Ο συγγραφέας Πότης Στρατίκης, στην πρώτη συγγραφική του συνεργασία με τις Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις, έδωσε ένα σύντομο μυθιστόρημα ψευδοεπιστημονικής φαντασίας, το οποίο, σε γενικές γραμμές, θυμίζει ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΝΗΣΙ του Μ. Καραγάτση, όπως τούτο είχε παρουσιασθεί σαν εικονογραφημένο comic στο περιοδικό Ο ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ λίγα χρόνια πριν.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΣ (Μαράκης - Απτόσογλου, 1955)

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΣ είναι οχτάτευχο παιδικό ανάγνωσμα, που αναφέρεται στη δράση και στα κατορθώματα νεαρού Έλληνα κουρσάρου στο Αιγαίο. Ένα από τα χαρακτηριστικά του, που το διαφοροποιούν από τα περισσότερα λαϊκά αναγνώσματα για παιδιά της εποχής του, είναι οι πολλές αναφορές του στον ιστορικό χρόνο, στον οποίο τοποθετείται η δράση. Ο ιστορικός αυτός χρόνος στον ΜΙΚΡΟ ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗ, που ορίζει τα χρονικά όρια της μυθοπλασίας, αρχίζει με τη μύηση του ήρωα στη Φιλική Εταιρεία το 1818 και ολοκληρώνεται με το ξέσπασμα του Μεγάλου Ξεσηκωμού.

ΔΙΑΜΑΝΤΙ (Απτόσογλου, 1955)

Αν η αστυνομικού περιεχομένου σειρά Το ΜΑΤΙ είχε σχεδιαστεί με στόχο να απευθυνθεί σε κοινό ενήλικο, το ΔΙΑΜΑΝΤΙ φιλοδοξούσε να κερδίσει αναγνωστικό κοινό και από νεαρότερες ηλικίες. Και μάλιστα, με ποικίλα αναγνωστικά ενδιαφέροντα. Περιπέτειες εξωτικές, διαπλανητικές, ιστορικές, εξερευνητικές, δραματικές, πολεμικές, κατασκοπικές, ναυτικές, σύμφωνα με την περιγραφή των αφηγημάτων που θα περιείχαν τα τεύχη του.

ΥΠΕΡΑΝΘΡΩΠΟΣ (Μαράκης – Απτόσογλου, 1957-1958)

Μόλις τρεις εβδομάδες μετά, αφότου η Ανθρωπότητα εισήλθε επίσημα στη διαστημική της εποχή με την εκτόξευση του πρώτου τεχνητού δορυφόρου, του σοβιετικού «Σπούτνικ», σε τροχιά γύρω από τη Γη (7/10/1957), οι εκδόσεις του Μικρού Ήρωα, στέλνουν το δικό τους διαστημόπλοιο σε μακρινούς κι άγνωστους πλανήτες. Εξαιρετικό timing έκδοσης, καθώς το ενδιαφέρον του κόσμου είχε κορυφωθεί με τη συναρπαστική πραγματικότητα της καινούργιας σελίδας στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, που μόλις άνοιγε.

ΚΑΡΔΙΑ (1957-1958)

Πέρα από το συνήθη χώρο των λαϊκών παιδικών φυλλαδίων περιπέτειας, στον οποίο κινούνταν οι Γενικές Εκδοτικές Επιχειρήσεις, με το περιοδικό ΚΑΡΔΙΑ αυτοτελών αισθηματικών ρομάντζων επιχειρήθηκε η είσοδος και στον χώρο των λαϊκών αναγνωσμάτων επικεντρωμένη στο γυναικείο κοινό. Σαν στρατηγική κίνηση ήταν σωστή. Και τούτο αποδείχτηκε από τα 100 και πλέον τεύχη που εκδόθηκαν στις δυο συνεχόμενες περιόδους έκδοσης του περιοδικού.

ΓΑΡΔΕΝΙΑ (1958)

Μονοθεματικό περιοδικό ως προς το είδος της ύλης του, περιέχοντας μια αισθηματική νουβέλα μεγάλου μήκους και ένα ή δυο σύντομα διηγήματα ιδίου περιεχομένου. Η προέλευση των πρωτοτύπων είναι μάλλον γαλλική, αν κρίνει κανένας από τα ονόματα των χαρακτήρων και αναφέρει το όνομα του διασκευαστή.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΑΡΖΑΝ (Ρούτσος – Απτόσογλου, 1958-1959)

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΤΑΡΖΑΝ υπήρξε ένα από τα πιο πετυχημένα περιοδικά των Γενικών Εκδοτικών Επιχειρήσεων, όσο, τουλάχιστον, αφορά στον αριθμό των τευχών που εκδόθηκαν. Έργο του Νίκου Ρούτσου, που εκείνο τον καιρό ήταν ένα από τα πιο γνωστά ονόματα στον χώρο της λαϊκής λογοτεχνίας, χάρη στη μεγάλη ακροαματικότητα της ραδιοφωνικής αστυνομικής σειράς ΤΖΩΝ ΓΚΡΗΚ, την οποία έγραφε. Το έστησε με τις προδιαγραφές της παλιότερης πετυχημένης συνταγής του ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ.

ΤΖΟΕ ΝΤΙΚ (Μαράκης – Ανδρεόπουλος, Απτόσογλου, 1958)

Αυθεντικός εκπρόσωπος του υποείδους "detective story" της αστυνομικής φιλολογίας, ο ΤΖΟΕ ΝΤΙΚ οφείλει τη «γέννησή» του ως περιοδικό αστυνομικών περιπετειών τη δεδομένη εκείνη στιγμή στον... Τζων Γκρηκ, τον γνωστό αστυνομικό χαρακτήρα που είχε δημιουργήσει ο Νίκος Ρούτσος!

ΔΕΚΑΤΡΙΑ (Ρούτσος, Απτόσογλου, 1958)

Ο Ρούτσος έπιασε από την αρχή ένα ανάγνωσμα, συνεχίζοντας θεωρητικά τον καμβά που είχε στήσει στο περιοδικό του ΤΖΩΝ ΓΚΡΗΚ. Αυτό πάει να πει ότι, τυπικά, άλλαξε μόνο τα ονόματα των ηρώων και επέφερε κάποιες μικροαλλαγές στους χαρακτήρες. Κατά τα άλλα, ήταν μια κόπια του ΤZΩΝ ΓΚΡΗΚ...

ΚΑΛ, Ο ΚΥΡΙΟΣ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1959)

Ο ΚΑΛ είναι ίσως το πιο παράξενο σε πλοκή ζουγκλογράφημα ανάμεσα στα σχετικά φυλλάδια, επειδή συνδυάζει την κλασική φόρμα του είδους με στοιχεία φαντασίας από άλλα είδη περιπέτειας. Και τα στοιχεία αυτά δεν είναι απλώς κάποια εμβόλιμα επεισόδια στη δράση, μα αποτελούν αναπόσπαστα στοιχεία της πλοκής, διατρέχοντας ολόκληρο το μήκος της αφήγησης.

ΓΚΡΕΚΟ, Ο ΗΡΩΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1959-1960)

Η καθιέρωση του ΠΡΟ-ΠΟ μετρούσε δυο μήνες ζωής, η προοπτική συμμετοχής για πρώτη φορά ελληνικής ομάδας στη διοργάνωση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπης από τον Σεπτέμβριο, το ξεπέταγμα νέων «ειδώλων της Κυριακής» (Δομάζος, Σιδέρης κλπ.) και ο απόηχος από τη «φοβερή» Βραζιλία του Πελέ, που είχε κατακτήσει λίγους μήνες πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο, είχαν φέρει το ποδόσφαιρο σε πρώτη γραμμή ενδιαφέροντος των Ελλήνων φιλάθλων. Σε αυτή τη ποδοσφαιρική συγκυρία, «συναστρία» σωστότερα, εμφανίζεται στα περίπτερα και το πιο εμβληματικό ελληνικό ποδοσφαιρικό ανάγνωσμα: ΓΚΡΕΚΟ, Ο ΗΡΩΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ. Λαϊκό ανάγνωσμα τυπικά παιδικό, διαβαζόταν, ωστόσο, φανατικά και από μεγάλους... Και όσοι το διάβασαν δεν το ξεχνούν! Ο συγγραφέας του αναγνώσματος, ο Γιώργος Μαρμαρίδης, συνέθεσε ένα πρωτότυπο μίγμα fiction ιστορίας ανάμεσα σε... ραδιοφωνική αναμετάδοση ποδοσφαιρικής αναμέτρησης και αστυνομικής ίντριγκας.

ΖΟΡΡΟ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1960)

Ο χαρακτήρας του ΖΟΡΡΟ ΤΗΣ ΖΟΥΓΚΛΑΣ υπήρξε ένας επιτυχημένος συνδυασμός δυο εξαιρετικά δημοφιλών χαρακτήρων στο universe της παγκόσμιας λαϊκής λογοτεχνίας: του μασκοφόρου Ζορρό και του μαγιοφόρου Ταρζάν, με πεδίο δράσης κάπου στη ζούγκλα του Αμαζονίου.

ΙΠΤΑΜΕΝΟ ΒΕΛΟΣ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1961)

Ο Γιώργος Μαρμαρίδης στα χνάρια του H.G. Wells στέλνει τον ήρωά του να συμμετέχει στο επίκεντρο κάποιων ιστορικών γεγονότων του απώτερου παρελθόντος και, σε κάποια από αυτά, να συμβάλλει δραστικά στο να εξελιχθούν όπως τα γνωρίζουμε!

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ (1961)

Ανεξάρτητη σειρά αναγνωσμάτων από τη ροή των άλλων εκδόσεων του οίκου, με τη μορφή φυλλαδίων. Κυκλοφόρησαν τέσσερις τίτλοι και δε φαίνεται να είχαν προγραμματιστεί άλλοι, τουλάχιστον για μια πρώτη φάση.

ΦΘΗΝΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ (Διάφοροι διεθνείς κλασσικοί, Απτόσογλου, 1961-1962)

Η σειρά αυτή, με γενικό τίτλο ΦΘΗΝΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΜΕΓΑΛΩΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ, ως περιεχόμενο βρισκόταν έξω από το concept περιεχομένου των φυλλαδίων με περιπετειώδη αναγνώσματα, στα οποία ειδικευόταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς. Παρέμενε όμως στο πνεύμα του ηλικιακού στόχου των εκδόσεών της: αναγνώσματα για παιδιά. Φιλοδοξούσε να εισαγάγει τους μικρούς αναγνώστες των εκδόσεων του οίκου στην παγκόσμια κλασική λογοτεχνία, με σύντομες ευκολοδιάβαστες διασκευές μερικών από τα πιο διάσημα μυθιστορήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, γραμμένα και για παιδιά.

ΠΛΑΝΗΤΑΝΘΡΩΠΟΣ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1962-1963)

Ένας ακόμα υπεράνθρωπος στους ουρανούς της Νέας Υόρκης, δημιουργία ελληνικής γραφής: ο Πλανητάνθρωπος. Φυσικά και αυτός ο υπερχαρακτήρας κινείται μέσα στο πλαίσιο της συνταγής για υπερφυσική μυϊκή δύναμη, είναι άτρωτος, με πτητικές και άλλες ικανότητες, με τις οποίες η τεχνολογία δεν μπορεί ακόμα να προικίσει τεχνητά το ανθρώπινο είδος.

ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ (Διάφοροι συγγραφείς, Απτόσογλου, 1962)

Αποτελεί από μόνο του μια θεματική ενότητα, που περιέχει όλες τις άλλες, αφού σε κάθε τεύχος το αναγνωστικό του κοινό είχε τη δυνατότητα να επιλέξει το είδος του comic ή του αναγνώσματος που προτιμούσε. Ποικίλο στην ύλη του και πολυσυλλεκτικό σε αναγνωστικό κοινό. Με μέγεθος τετραπλάσιου εμβαδού από τα μικρά τσέπης, που κυκλοφορούσαν, και με εμπορική τιμή αρκετά ακριβότερη· 3 δραχμές, δηλαδή 50% ακριβότερο από τα περισσότερα.

ΖΟΥΓΚΛΑ - ΟΙ ΓΝΗΣΙΕΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΤΑΡΖΑΝ (Ρούτσος – Απτόσογλου, 1963)

Με το ανάγνωσμα ΖΟΥΓΚΛΑ-ΤΑΡΖΑΝ, ο Νίκος Ρούτσος συναντιέται για πολλοστή φορά με το αγαπημένο του θέμα: Ζούγκλα, κάπου στην Αφρική, και απαραίτητα στον τίτλο του κάθε παρόμοιου αναγνώσματός του, ο Ταρζάν.

ΛΑΣΣΟ (Ρούτσος, Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1963)

Η δυναμική του ΛΑΣΣΟΥ βασίστηκε σε δυο παράγοντες. Στο μεγάλο σχήμα, σαν τον ανταγωνιστικό ΜΙΚΡΟ ΣΕΡΙΦΗ, και στο συγγραφικό δίδυμο που ανέλαβε την εναλλάξ συγγραφή των αυτοτελών περιπετειών. Ήταν ο Γιώργος Μαρμαρίδης και ο Νίκος Ρούτσος, δυο από τους πολυγραφότερους και από τους πιο επιτυχημένους συγγραφείς παιδικών λαϊκών αφηγημάτων, στη χρυσή εποχή του είδους.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΖΟΡΡΟ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1963)

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΖΟΡΡΟ δεν είναι παρά μια προσαρμογή προς το ηλικιακά νεότερο του κλασικού Ζορρό, όπως τον είχε δημιουργήσει ο Johnston Mc Culley καμιά πενηνταριά, τότε, χρόνια πριν, για το pulp περιοδικό ALL STORY WEEKLY.

ΚΑΟΥ-ΜΠΟΫ ΦΑΝΤΑΣΜΑ (Κορίνης – Απτόσογλου, 1963-1964)

Γουέστερν αφήγημα με αυτοτελή περιπέτεια σε κάθε τεύχος του. Η σκηνογραφία του, οι χαρακτήρες και η πλοκή του παραπέμπουν στα τυπικά χαρακτηριστικά αυτού του αφηγηματικού είδους. Οι βασικοί ήρωες είναι τρεις νέοι —ένα κορίτσι και δυο αγόρια— λίγο πάνω από την εφηβεία τους, που περιπλανώνται στην μακρινή Άγρια Δύση, στην περίοδο του εποικισμού της, προστατεύοντας όσους έχουν ανάγκη, ή διώκοντας τους παρανόμους.

ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ (Μαρμαρίδης – Απτόσογλου, 1964)

Ως ποδοσφαιριστής, αν και θεωρείται «το μεγαλύτερο αστέρι που έλαμψε στον ποδοσφαιρικό ουρανό της Μεγάλης Βρετανίας», βρέθηκε να παίζει μπάλα όχι λόγω του ταλέντου του, αλλά, εκτελώντας διατεταγμένη αποστολή, για την οποία απαιτούταν, εκτός των υπηρεσιακών προσόντων ένας πράκτορας που να είναι και επαγγελματίας ποδοσφαιριστής! Σε γενικές γραμμές ο καμβάς πάνω στον οποίο ο Μαρμαρίδης «κεντάει» το αφήγημά του ΑΕΤΟΣ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ είναι αστυνομικές —και ολίγο κατασκοπικές— περιπέτειες δράσης, μπλεγμένες με περιγραφές ποδοσφαιρικών αγώνων, όπου ο πρωταγωνιστής-ήρωας είναι ο ίδιος.

ΤΖΩΝ ΓΚΡΗΚ (Ρούτσος, Απτόσογλου, 1964)

Ο Νίκος Ρούτσος, έξι χρόνια μετά το περιοδικό ΔΕΚΑΤΡΙΑ, επανέρχεται στα αστυνομικά αφηγήματα, επιχειρώντας να αναβιώσει, μέσα από καινούργιες περιπέτειες, τον Ελληνοαμερικανό ντετέκτιβ, Τζων Γκρηκ, τον ήρωα που τον είχε κάνει πανελλήνια γνωστό, λόγω του ραδιοσήριαλ, περισσότερο και από τον ΓΚΑΟΥΡ-ΤΑΡΖΑΝ, στον χώρο των λαϊκών αφηγημάτων.

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ (Απτόσογλου, 1966)

Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗ ΖΟΥΓΚΛΑ είναι βασικά ο τίτλος της περιπέτειας του πρώτου τεύχους. Κρατήθηκε ως διακριτικός τίτλος για ολόκληρη τη σειρά, μιας που και τα οχτώ τεύχη είναι μια περιπέτεια σε συνέχειες, που λαμβάνει χώρα στη ζούγκλα μακριά από το γνωστό σκηνικό με την καλύβα του Καραγκιόζη αριστερά και το σαράι του βεζύρη (πασά) στα δεξιά του μπερντέ.

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (Ανεμοδουράς – Απτόσογλου, 1968-1971)

Ο ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ εκδόθηκε σε 66 τεύχη με δεκαπενθήμερη συχνότητα, δυο εβδομάδες μετά τη διακοπή της πρώτης έκδοσής του στα τέλη Ιουνίου 1968. Τα παιδικά περιοδικά είχαν περάσει πλέον στον αστερισμό των ξενόφερτων comics. Και ο ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ υποτάχθηκε στη νέα τάξη πραγμάτων, καλύπτοντας τις υπόλοιπες σελίδες του με ξένα comics.

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ

Από την ιστορία του Μικρού Ήρωα με τίτλο Νέα Υόρκη: Ώρα Μηδέν (ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΣ ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ #2, Ιούλιος 1968).

Λήξη 1ης Περιόδου

Τη Δευτέρα 24 Ιουνίου 1968, το Πρακτορείο Διανομής Τύπου μάζευε από τα σημεία πώλησης της Αθήνας το τεύχος 798 του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ, το τελευταίο τεύχος του περιοδικού με αυτή τη μορφή. Το τέλος εποχής του πιο εμβληματικού παιδικού αφηγήματος σε μορφή εβδομαδιαίων φυλλαδίων σε ολόκληρη τη δεκαπενταετία 1953-1968 σηματοδοτούσε, ουσιαστικά, και την πτώση αυλαίας της πρώτης, ιστορικά, περιόδου της συγγραφικής και εκδοτικής δραστηριότητας του Στέλιου Ανεμοδουρά.

Εκδοτική Δραστηριότητα στη 2η Περίοδο (1969-1979)

Η δεύτερη περίοδος της εκδοτικής δραστηριότητας του Στέλιου Ανεμοδουρά περιλαμβάνει την καθιέρωση εμβληματικών τίτλων, με ήρωες που έμειναν στη συνείδηση του αναγνωστικού κοινού μέχρι και σήμερα. Αν και λάτρης των αφηγηματικών ιστοριών, ο Στέλιος Ανεμοδουράς αντιλαμβάνεται ότι το αναγνωστικό κοινό έχει στραφεί πια στα αμιγώς εικονογραφημένα περιοδικά. Για τον λόγο αυτό και καθώς η συγγραφική του δραστηριότητα περιορίζεται, επικεντρώνεται στην εισαγωγή από το εξωτερικό (κυρίως από τη γειτονική Ιταλία) ηρώων με τεράστια απήχηση σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Θα μπορούσαμε να πούμε, χωρίς ίχνος υπερβολής, ότι αυτή η περίοδος είναι η πιο γόνιμη εκδοτικά καθώς κυκλοφόρησαν μερικοί από τους πιο επιτυχημένους τίτλους όπως ΜΠΛΕΚ, ΖΑΓΚΟΡ, ΟΜΠΡΑΞ, ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ, ΠΙΝΟΚΙΟ, καθώς και για τα κορίτσια, το ΚΑΤΕΡΙΝΑ.

ΠΕΠΙΤΟ (1969)

Σπάνιο περιοδικό των τελών της δεκαετίας του 1960. Κυκλοφορούσε κάθε δεύτερη Τρίτη και είχε, ως επί το πλείστον, ελληνικό περιεχόμενο. Ο Καραγκιόζης ήταν σε σχέδιο Απτόσογλου και κείμενα Στέλιου Ανεμοδουρά. Ο Πεπίτο είναι σε σχέδιο Βίκτωρα Κολή και κείμενα πάλι του Στέλιου Ανεμοδουρά, ενώ, ο Μικρός Ελευθερωτής είναι μάλλον γαλλικής προέλευσης.

ΜΠΛΕΚ Α' Περιόδου (1969-1977)

Το ΜΠΛΕΚ ξεκίνησε να κυκλοφορεί σε εβδομαδιαία βάση τον Ιούνιο του 1969, όταν ο Στέλιος Ανεμοδουράς, έναν χρόνο μετά τη διακοπή της εβδομαδιαίας έκδοσης του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ εξασφάλισε τα δικαιώματα από το καλλιτεχνικό στούντιο EsseGesse. Θεωρούσε ότι ο ΜΠΛΕΚ αποτελούσε τη συνέχεια του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ σε εικονογραφημένη μορφή και βέβαια είχε δίκιο. Το περιοδικό ξεκίνησε (Α’ Περίοδος) σε μικρό σχήμα και διατήρησε το σχήμα αυτό έως και το #341 (Δεκέμβριος 1975), φιλοξενώντας παράλληλα με τον Μπλεκ, τις ιστορίες του Ρίνγκο, του Παιδιού-Φάντασμα και του Τομ Κάρτερ. Στη συνέχεια, και ως τον Σεπτέμβριο του 1977, το περιοδικό συνεχίστηκε με την ίδια μορφή αλλά σε μεγαλύτερο σχήμα.

ΜΠΛΕΚ Α’ ΠΕΡΙΟΔΟΥ

Από την ιστορία του Μπλεκ με τίτλο Ο Ρόντυ Κινδυνεύει (ΜΠΛΕΚ Α' ΠΕΡΙΟΔΟΥ #316, Ιούλιος 1975).

ΣΙΝΕΑΚ (1970)

Τον Απρίλιο του 1970 κυκλοφόρησε ένα ακόμα περιοδικό του Ανεμοδουρά με τίτλο ΣINEAK. Το περιοδικό ήταν ιταλικής προέλευσης και έκλεισε στα 32 τεύχη. Κυκλοφορούσε κάθε Τρίτη με έγχρωμο εξώφυλλο και μέσα τη γνωστή πορτοκαλί απόχρωση. Το ΣΙΝΕΑΚ, ήταν ένα μικρό περιοδικό, τύπου «τσέπης», που απευθυνόταν σε πολύ μικρά παιδιά. Ο σκοπός του Ανεμοδουρά ήταν να δημιουργήσει μια επιτυχία, στις μικρότερες ηλικίες, των παιδιών, που μόλις είχαν ξεκινήσει να διαβάζουν.

ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ (1970)

Το περιοδικό ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ υπήρξε προάγγελος του ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΠΛΕΚ και κυκλοφόρησε σε 2 τεύχη. Το περιοδικό κυκλοφόρησε τον Ιούλιο και τον Αύγουστο του 1970. Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, το περιοδικό αποτελείται από 164 σελίδες και περιέχει ιστορίες του Μπλεκ, του Ρίνγκο, του Παιδιού-Φάντασμα, του Κάπταιν Μίκι και του Όμπραξ.

ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ

Από την ιστορία του Μπλεκ με τίτλο Η Χώρα του Ουρανού (ΜΠΛΕΚ ΤΩΝ ΔΙΑΚΟΠΩΝ, Υπερτεύχος Ιουλίου 1970).

ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ (1970-1977)

Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ εμφανίστηκε με το #1 στα τέλη του 1970. Ήταν μια προσπάθεια για μια περισσότερο πολυτελή και μεγαλύτερου μεγέθους έκδοση που συνεπικουρούσε το «Μικρό» Μπλεκ. Η επιτυχία του Μπλεκ ήταν τόσο μεγάλη που επέτρεπε μια δεύτερη παρόμοια έκδοση. Οι ιστορίες ήταν πιο προσεγμένες, και πλαισιώνονταν κι από άλλες, όπως του Ζαγκόρ αρχικά, αλλά και άλλων ηρώων.

ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ

Από το comic Ο Κάου-Μπόυ Γκάφας (ΜΕΓΑΛΟΣ ΜΠΛΕΚ #2, Ιανουάριος 1971).

ΖΑΓΚΟΡ (1970-1975)

Ο τίτλος ΖΑΓΚΟΡ, ένα από τα ωραιότερα εικονογραφημένα της εποχής, κυκλοφόρησε για πέντε χρόνια. Ο κύκλος του στις εκδόσεις Ανεμοδουρά έκλεισε το 1975, αφού κυκλοφόρησαν 260 τεύχη. Το περιοδικό αυτό, στο μέγεθος του μικρού ΜΠΛΕΚ, αφορούσε περισσότερο «ψαγμένους» αναγνώστες. Ο Ζαγκόρ είναι ο «Ταρζάν της Αμερικής» με φανερές τις επιρροές του σχεδιαστή Galleno Ferri, από τον Edgar Rice Burroughs.

ΖΑΓΚΟΡ

Από την ιστορία του Ζαγκόρ με τίτλο Η Απαγωγή του Τσίκο (ΖΑΓΚΟΡ #186, Ιούλιος 1974).

ΟΜΠΡΑΞ (1971-1976)

Το περιοδικό ΟΜΠΡΑΞ κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στις 20 Ιουνίου 1971, με ιστορίες του Λοχαγού Μαρκ και του Όμπραξ, όπως ήταν το γαλλικό όνομα του Alan Mistero, κι αυτός δημιούργημα των EsseGesse. Το περιοδικό έφτασε τα 238 εβδομαδιαία τεύχη.

ΟΜΠΡΑΞ

Από την ιστορία του Όμπραξ με τίτλο Η… Κυρία Δραπετεύει (ΟΜΠΡΑΞ #123, Οκτώβριος 1973).

ΚΑΤΕΡΙΝΑ (1973-2012)

Ήταν το Σάββατο 23 Ιουνίου του 1973, όταν η ΚΑΤΕΡΙΝΑ έπαιρνε θέση με τη σειρά της στα περίπτερα της χώρας, διεκδικώντας τις προτιμήσεις των νεαρών αναγνωστριών ηλικίας 9-15. Το περιοδικό στην αρχή ήταν πολυθεματικό, αλλά είχε μέσα αρκετά comics. Στην εξέλιξή του το περιεχόμενο των comics έδωσε τη θέση του σε διαφορετικές θεματικές, (κυρίως μετά το 1985).

ΚΑΤΕΡΙΝΑ

Από την ιστορία με τίτλο Ο Βράχος της Φιλίας (ΚΑΤΕΡΙΝΑ #3, Ιούλιος 1973).

Ιστορίες Μπλεκ των Ανεμοδουρά-Απτόσογλου (1974-1978)

Ο Στέλιος Ανεμοδουράς έγραψε το σενάριο σε 8 ιστορίες του Μπλεκ τις οποίες σκίτσαρε ο Βύρων Απτόσογλου. Το σκίτσο στις συγκεκριμένες ιστορίες χαρακτηρίζεται από την πλαστικότητα των κινήσεων, την έμφαση στη λεπτομέρεια και τη ζωντάνια του. Αναφέρουμε τις ιστορίες: Ο Μικρός Όμηρος, Το Κατόρθωμα Δύο Παιδιών, Το Άστρο των Πατριωτών, Άτιμη Πλεκτάνη, Επικίνδυνη Αποστολή, Δυναμική Δράση, Τα Γαλάζια Βέλη, Ο Κύκλος του Θανάτου.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ (1974-1975)

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ πρωτοκυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 1974 και ήταν ένα περιοδικό για παιδιά με ποικίλη ύλη. Το περιοδικό περιείχε παραμύθια, παιχνίδια, κατασκευές, εγκυκλοπαιδικά, τεστ, μυθολογία, Ιστορία, θρησκεία, γεωγραφία και εφευρέσεις.

ΚΟΚΟΜΠΙΛ (1974-1975)

Το περιοδικό αυτό, σε μεγάλο σχήμα, κυκλοφόρησε στη χώρα μας σε μια περίοδο, που δεν είχε αναπτυχθεί κουλτούρα για τέτοιου είδους comics. Ιδιόρρυθμο σχέδιο, σουρεαλιστική δομή, πυκνή παρουσίαση και δράση, είναι τα βασικά συστατικά του ΚΟΚΟΜΠΙΛ. Το παιδικό μάτι δεν ήταν συνηθισμένο σε 15 πυκνά καρέ σε μια σελίδα, ενώ ο καρτουνίστικος τρόπος παρουσίασης απωθούσε αυτούς που διάβαζαν «καθαρά» ρεαλιστικά comics δράσης, όπως το ΜΠΛΕΚ, το ΟΜΠΡΑΞ και το ΖΑΓΚΟΡ. Ετσι, μοιραία, το ΚΟΚΟΜΠΙΛ απέτυχε, ύστερα από κυκλοφορία 10 τευχών.

ΚΟΚΟΜΠΙΛ

Από την ιστορία του Κοκομπίλ με τίτλο 7Χ2 (ΚΟΚΟΜΠΙΛ #5, Νοέμβριος 1974).

ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ (1975-1976)

Το ΤΖΑΓΚΟΥΑΡ ήταν ένα περιοδικό στα πρότυπα του ΜΠΛΕΚ και του ΖΑΓΚΟΡ. Πολλή περιπέτεια και ιστορίες όπως γουέστερν, περιπέτειες εποχής, και comics (Οι Αχτύπητες Περιπέτειες του Καθηγητή Τσιμπούκα, καθώς και Ζαγκόρ και Κάπταιν Μίκι).

ΠΙΝΟΚΙΟ (1975-1977 & 1984-1986 & 1991-1993 & 2004-2008)

Το περιοδικό απευθυνόταν σε πιο μικρούς αναγνώστες και πράγματι κατακτά το δικό του κοινό. Ρόλο σε αυτό παίζει και το ύφος αλλά και το σχέδιο των ιστοριών, θυμίζει ΠΟΠΑΫ και είναι φυσικό μιας και οι σχεδιαστές είναι οι ίδιοι περίπου άνθρωποι. Το περιοδικό ξαναεκδόθηκε το ‘84, το ‘91 και το ‘04 με μικροαλλαγές, κυρίως στις διαστάσεις του.

ΤΖΟΝΝΥ ΛΟΓΚΑΝ (1975-1976)

Περιοδικό ιταλικής καταγωγής, που στόχο του είχε να προσφέρει το γέλιο, με ένα ιδιότυπο χιούμορ, περισσότερο καυστική σάτιρα και ειρωνεία. Η σειρά ήταν δημιουργία των Romano Garofalo (σενάριο) και Leone Cimbellin (σχέδιο) το 1972, για τις εκδόσεις Dardo. Ο στόχος του comic αυτού ήταν να παρωδήσει πολιτικές καταστάσεις και να διακωμωδήσει σχεδόν τα πάντα, από πολιτικούς μέχρι την εκκλησία, ενώ δεν ξέφυγε από το στόχαστρο του ούτε η ιταλική μαφία, αλλά ούτε και οι φεμινίστριες της εποχής του ‘70.

ΤΖΟΝΝΥ ΛΟΓΚΑΝ

Από την ιστορία του Τζόννυ Λόγκαν με τίτλο Η Χούντα Κάνει Κίνημα (ΤΖΟΝΝΥ ΛΟΓΚΑΝ #1, Μαΐος 1975).

ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ – Εβδομαδιαίο Εικονογραφημένο Περιοδικό (1976)

Με τον εμβληματικό τίτλο του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ κυκλοφόρησε και τρίτο περιοδικό το 1976 για 28 τεύχη. Η σχέση του με τον τίτλο της πρώτης περιόδου είναι η επιστροφή στο κείμενο. Μερικές σελίδες κείμενο του ΜΙΚΡΟΥ ΗΡΩΑ από τις περιπέτειες της πρώτης περιόδου και ειδικότερα από τα τεύχη της πρώτης 100άδας. Οι υπόλοιπες σελίδες του τεύχους καλύπτονται από ξένα comics.

ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ (1976-1977 & 1986-1990)

Ο Μίστερ Νο θεωρείται από τις ωραιότερες δημιουργίες του Sergio Bonelli. Πρωτοεκδόθηκε στην Ιταλία το 1975. Πρόκειται για έναν αντιήρωα, περιθωριακό, με χρυσή καρδιά και τεράστιες ικανότητες, με τις περισσότερες περιπέτειές του να διαδραματίζονται στην ζούγκλα του Αμαζονίου. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σε δύο περιόδους. Τη μία το 1976 και την άλλη μια δεκαετία αργότερα, φτάνοντας στο τεύχος 56.

ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ

Από την πρώτη ιστορία του Μίστερ Νο (ΜΙΣΤΕΡ ΝΟ #1, Απρίλιος 1976).

ΔΙΚΑΙΟΣ (1976)

Ο Δίκαιος «πάντρευε» την επιστημονική κατάρτιση και τη χαρισματική φυσιογνωμία ενός ανθρώπου που ήξερε τζούντο, καράτε και πολεμούσε τους «κακούς». Ο Δίκαιος συνδύαζε σε «ένα», δύο τύπους ηρώων. Του καλοζωιστή bon viveur «τύπου Τζέιμς Μποντ» και ταυτόχρονα ενός αμείλικτου πολέμιου κάθε μορφής αδικίας. Αξιοσημείωτο είναι ότι η φυσιογνωμία του Δίκαιου, χρησιμοποιήθηκε για να απεικονίσει τον Τζιμ Άνταμς στον Μικρό Σερίφη.

ΜΠΟΖΟ (1976)

Το καλοκαίρι του 1976 ο Ανεμοδουράς προσέθεσε ένα ακόμη έντυπο στο ενεργητικό του, με τίτλο ΜΠΟΖΟ, που ακολουθούσε τις προσταγές της εποχής στον χρωματισμό, μισές σελίδες στο γνωστό πορτοκαλί και οι άλλες μισές έγχρωμες. Το περιοδικό, σε καθαρά καρτουνίστικο ύφος, εξελίσσεται εναλλάσσοντας τις ιστορίες του, κρατώντας σταθερή μόνο εκείνη του Μπόζο.

ΧΡΩΜΑΤΙΣΤΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ (1976)

Εβδομαδιαίο περιοδικό που εκδόθηκε στις 12 Νοεμβρίου 1976 και κυκλοφορούσε κάθε Παρασκευή. Το περιοδικό, που δεν μακροημέρευσε, περιείχε απλές ιστορίες για παιδιά μικρής ηλικίας. To λιτό σκίτσο είναι φιλικό για αυτές τις ηλικίες που νιώθουν ότι μπορούν να το αναπαράγουν, το ίδιο και οι διάλογοι που είναι απλοί και προσιτοί.

ΝΕΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΠΛΕΚ (1977-1980)

Από τον Σεπτέμβριο του 1977, ο ΜΠΛΕΚ μπαίνει σε νέα τροχιά, ξεκινώντας πάλι από το #1 και γίνεται ΝΕΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΠΛΕΚ. Στη νέα του μορφή, περιέχει εκτός από τις βασικές ιστορίες και πολλές μικρές ενώ τα εξώφυλλα αλλάζουν με αναγγελίες δώρων, αφισών, χαρτοκοπτικής. Ο ΝΕΟΣ ΔΥΝΑΜΙΚΟΣ ΜΠΛΕΚ ολοκληρώθηκε στα 120 τεύχη.

ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ (1979-2013)

Το 1979 δημιουργείται η ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ, μηνιαίο περιοδικό, αντίστοιχο του ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΠΛΕΚ, αλλά απευθύνεται σε λίγο μεγαλύτερο ηλικιακά κοριτσίστικο κοινό (10-17). Από πλευράς περιεχομένου, ενώ η ΚΑΤΕΡΙΝΑ βασίζεται περισσότερο στο σταρ σύστεμ και έχει θέματα μόδας, ομορφιάς και υγείας, η ΣΟΥΠΕΡ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ασχολείται με τις σχέσεις των εφήβων, με το άλλο φύλο, τους φίλους και το φλερτ, έχοντας ωστόσο και θέματα παραπλήσια με της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ. Οι σελίδες του περιοδικού ήταν αρχικά ασπρόμαυρες, εκτός από τα κεντρικά σαλόνια που τα κοσμούσαν αφίσες, ενώ υπήρχαν και κάποια έγχρωμα κεντρικά θέματα.

Εκδοτική Δραστηριότητα στην 3η Περίοδο (1979-2021)

Η τρίτη και τελευταία περίοδος της εκδοτικής δραστηριότητας του Στέλιου Ανεμοδουρά θα μπορούσε να χωριστεί στην προ και μετά θάνατό του (2000). Την περίοδο αυτή ο Ανεμοδουράς, αντιλαμβανόμενος τις τάσεις και τις αλλαγές στις προτιμήσεις του αναγνωστικού κοινού, προσαρμόζει αρκετούς τίτλους στο νέο εκδοτικό γίγνεσθαι. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το ΜΠΛΕΚ που από αμιγώς εικονογραφημένο, γίνεται ένα πολυθεματικό περιοδικό.

ΜΠΛΕΚ Νέας Περιόδου (1979-1994)

Στις 26 Δεκεμβρίου του 1979 εγκαινιάσθηκε ένας νέος (ο τρίτος κατά σειρά) κύκλος του εβδομαδιαίου περιοδικού ΜΠΛΕΚ, με την έναρξη της «Νέας Περιόδου» έκδοσής του. Κόστιζε 10 δραχμές και στο κάτω δεξί μέρος του εξωφύλλου του ξεχώριζε, με κεφαλαία γράμματα και εντός πλαισίου, η φράση: «Το Πρώτο Εικονογραφημένο Περιοδικό για Νέους».

ΜΠΛΕΚ Νέας Περιόδου

Από την ιστορία της ΑΡΙΑ με τίτλο Η Μαγική Λίμνη (ΜΠΛΕΚ Νέας Περιόδου #381, Απρίλιος 1987).

ΚΡΟΝΟΣ (1980-1981), ΓΚΑΛΑΚΤΙΚΑ (1982-1983), ΠΛΑΝΗΤΗΣ (1981), ΡΟΜΠΟΤ (1988-1989)

Με την αυγή της δεκαετίας του '80, οι εκδόσεις Ανεμοδουρά προχώρησαν στην έκδοση τεσσάρων διαφορετικών τίτλων, που είχαν αντλήσει τη θεματολογία τους από το συναρπαστικό πεδίο της επιστημονικής φαντασίας. Ήταν η εποχή του «Πολέμου των Άστρων». Οι υπόλοιπες τέχνες επηρεάστηκαν τότε, παρουσιάζοντας παρόμοιες δημιουργίες. Στον τομέα των comics, η έκπληξη προήλθε από το πρωτοποριακό 2000AD (Αύγουστος 1977), που έφερε μια πραγματικά νέα πνοή στον τομέα των εικονογραφημένων εκδόσεων. Γρήγορα, η κίνηση εκείνη βρήκε μιμητές και έτσι γεννήθηκε το περιοδικό STARBLAZER (Απρίλιος 1979). Αυτή ήταν και η «πηγή» από την οποία «αλιεύθηκαν» οι περιπέτειες για τα τέσσερα έντυπα.

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ (1983-2010)

Ένας από τους πλέον επιτυχείς και μακροχρόνιους τίτλους του Ομίλου. Ξεκίνησε στα 1983, ανακεφαλαιώνοντας τις ιστορίες των χαρακτήρων Λοχαγός Μαρκ και Όμπραξ αποτελώντας, στην ουσία, την επανέκδοσή του. Οι περιπέτειες των δυο αυτών ηρώων έμπαιναν εναλλάξ, ενώ στην πορεία προστέθηκαν και αρκετές του Μπλεκ. Το περιοδικό γνώρισε πολλαπλές περιόδους έκδοσης (αρχική και τρεις ανατυπώσεις) μέχρι και τα μέσα της πρώτης δεκαετίας του 2000, οπότε εμφανίσθηκε σε επιχρωματισμένη μορφή.

ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ

Από την ιστορία του Λοχαγού Μαρκ με τίτλο Ένα Αδέσποτο Σκυλί (ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ #15, Σεπτέμβριος 1983).

ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ (1985-1987)

Επανέκδοση σε 100 εβδομαδιαία τομίδια των 8 τευχών το καθένα, ολόκληρης της σειράς των 798 τευχών της πρώτης έκδοσης. Το κείμενο αναθεωρήθηκε βάσει των νέων κανόνων ορθογραφίας και τονισμού, ενώ αφαιρέθηκαν οι σύντομες συνδέσεις των τευχών με τα προηγούμενά τους. Δεν υπήρχαν αρχικά ούτε τα πρωτότυπα εξώφυλλα (από τον τόμο 29 ξεκινάνε), ούτε η εσωτερική εικονογράφηση.

Απόσπασμα από αδημοσίευτη συνέντευξη του Στέλιου Ανεμοδουρά (09-03-1984)

Δημοσιογράφος: Χθες είχαμε την ημέρα της γυναίκας και σήμερα, στην εποχή μας, είναι πολύ διαδεδομένο το γυναικείο κίνημα, το φεμινιστικό κίνημα. Εκείνη την εποχή, απ’ ό,τι διαβάζω, δεν ήταν τόσο.
Στέλιος Ανεμοδουράς: Ναι, δεν ήταν.
Δημοσιογράφος: Με εκπλήσσει τώρα, διαβάζοντας τον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, πώς είχατε βάλει ακριβώς ισότιμα δίπλα στον Γιώργο Θαλάσση, την Κατερίνα.
Στέλιος Ανεμοδουράς: Μπράβο, ωραίο.
Δημοσιογράφος: Μία εξήγηση για αυτό, και για ένα άλλο ζήτημα σε σχέση με την Κατερίνα, ότι είχατε τον έρωτα αυτών των δύο νέων που για τα περιοδικά της εποχής ήταν κάτι τολμηρό, διότι δεν υπήρχε…
Στέλιος Ανεμοδουράς: Πολύ τολμηρό, το ότι υπήρχε αίσθημα μεταξύ τους ήταν πάρα πολύ τολμηρό. Μα ήδη ήταν πάρα πολύ τολμηρό το ότι έγραψα ελληνικό ανάγνωσμα. Δηλαδή όλα μέχρι τότε τα αναγνώσματα που εγγράφονταν, τα παιδικά, έπρεπε να γράφονται με ψευδώνυμο ξένο και με ονόματα ηρώων ξένα, ότι γίνονται αλλού, γιατί έτσι πίστευαν οι εκδότες. Εάν βάλεις εδώ για την Ψωροκώσταινα και γράψεις για την «Ψωροελλάδα» δεν τα θέλουν, θέλουν αλλού, που επιτρέπονται τα πάντα. Αυτό ήδη ήταν τόλμημα. Βέβαια, απεδείχθη ότι ήταν λάθος αυτό, η λογική το λέει. Σήμερα είναι αυταπόδεικτο ότι δεν ήταν δυνατόν να μην ενδιαφέρει περισσότερο κάτι το οποίο γίνεται μέσα στον κόσμο που ζεις. Τότε, λοιπόν, έσπασε αυτό το κατεστημένο, ας πούμε, και άρχισαν να γίνονται ελληνικά και τα περιοδικά τα εβδομαδιαία. Το ελληνικό μυθιστόρημα, ως τότε, το πέρναγαν στα μουγκά. Άρχισε πια να επικρατεί. Αυτό είναι το ένα. Το δεύτερο είναι το εξής, ξεχνάτε –λόγω της ηλικίας βέβαια, δεν το ζήσατε– ότι στην κατοχή, όταν πολεμά κανείς τον εχθρό και όταν στον πόλεμο αυτόν, άνδρες και γυναίκες δίνουν τα ίδια, έχουν και ίσα δικαιώματα. Δηλαδή δεν ήταν καινοτομία μου, ήταν εκ των πραγμάτων αυτό, τα πράγματα έβγαλαν ισότιμους τον άνδρα και τη γυναίκα, διότι και οι δύο έδωσαν το αίμα τους και οι δύο αγωνίσθηκαν. Ξεκινώντας ήδη από τον πόλεμο της Αλβανίας όπου οι γυναίκες κουβαλούσαν τα πολεμοφόδια, πάμε τώρα στην κατοχή πια, γιατί της κατοχής ιστορίες ήταν αυτές. Στην κατοχή και νέοι και νέες και γέροι και γριές έδωσαν το αίμα τους για να απελευθερωθεί ο τόπος, εξισώθηκαν δηλαδή αυτομάτως. Δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο.
Δημοσιογράφος: Τώρα που είπατε, ακριβώς, για την κατοχή, εάν δεν κάνω λάθος, όλα αυτά δεν ήταν εγκεφαλικά κατασκευάσματα, ίσως τα είχατε ζήσει εσείς ο ίδιος, συμμετείχατε εσείς ο ίδιος.
Στέλιος Ανεμοδουράς: Και συμμετείχα και άκουγα τις ιστορίες που κυκλοφορούσαν ότι έγινε αυτό και έγινε το άλλο. Ας πούμε, εγώ πήγαινα στην Καλλιθέα που ήταν το σπίτι του πατέρα μου και έβλεπα κόσμο, έβλεπα γνωστούς, και μου έλεγαν, έγινε αυτό, ξέρεις αυτηνής ο γιος, της κυρίας τάδε τον έπιασαν οι Γερμανοί και τον εκτέλεσαν, αλλά γλίτωσε διότι δεν τον πέτυχε η σφαίρα. Όταν του έριξε από επάνω, αυτός τελευταία στιγμή κούνησε το κεφάλι και δεν τον βρήκε η σφαίρα και γλίτωσε και από τη χαριστική βολή και ζει σήμερα αυτός. Μου έλεγαν τέτοια πράγματα και έβλεπα και εγώ και ζούσα και εγώ. Όλα αυτά τα θυμόμουν. Θυμόμουν ιστορίες ας πούμε, που τις χρησιμοποίησα και στον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ, ότι το έκανε ο Σπίθας, που για να αρπάξουν ένα αυτοκίνητο που είχε κάτι μέσα που ήθελαν να πάρουν, γερμανικό, πήγε ένας και έκανε τον μεθυσμένο και πήγε να ανάψει το φανάρι και γελούσε ο Γερμανός, ώσπου το άρπαξαν. Από τα γέλια τα πολλά αυτός δεν πρόσεξε τους άλλους από πίσω και τον άρπαξαν. Κάτι τέτοια έχω βάλει μέσα. Επίσης, μία περίοδο, είχα μία συνεργασία με κομάντος στη Σίφνο που μετέφερα και στον ΜΙΚΡΟ ΗΡΩΑ. Στη Σίφνο, φθάσαμε να κάνουμε μία σοβαρότατη καταστροφή στους Γερμανούς, έχασαν κάπου 15 πλοία μεταγωγικά με στρατό μέσα, ολόκληρο τάγμα, μεταξύ Σίφνου και Σύρου που πηγαίνανε. Θυμάμαι ότι εγώ ήμουν η αιχμή, ήμουν δηλαδή εκείνος που μπήκε μέσα στο στρατόπεδο και προσπάθησα –ήξερα γερμανικά– με γαλλικά να συνεννοηθώ μαζί τους, να τους ρωτήσω πού πηγαίνουν ή πιο σωστά να καταλάβω που πηγαίνουν. Αυτοί είχαν σταματήσει στη Σίφνο λόγω του μελτεμιού. Αυτά τα μεταγωγικά, τα αποβατικά μεταγωγικά, δεν έχουν καρίνα από κάτω, είναι πλακέ, και άμα πιάσει τρικυμία δεν ταξιδεύουν, αυτά είναι για να κολλούν στην άμμο. Αναγκάστηκαν και πόδισαν στη Σίφνο. Εκεί μου είπαν εμένα –εγώ ήμουν κάτω εκεί που ήρθαν αυτοί– βρες πού πηγαίνουν. Τηλεφώνησαν από επάνω. Εγώ έμενα στη θάλασσα κάτω και ήμουν με ένα βρακάκι όλο το διάστημα αυτό, ήμουν μαύρος και δε φαινόμουν, δεν ξεχώριζα από έναν χωρικό εκεί καθόλου, δεν μπορούσαν να καταλάβουν. Μόνο τα γυαλιά μου φορούσα. Πήγα εγώ, ήταν κάτι παιδιά εκεί πέρα, τάχα να τους δώσουν σταφύλια για να πάρουν κανένα τσιγάρο από τους Γερμανούς. Εντωμεταξύ, οι Γερμανοί, επειδή έμειναν χωρίς τρόφιμα, έκαναν παγάνα σε όλο το νησί και ό,τι τρόφιμα βρήκαν τα πήραν αυτοί, γιατί είχαν περάσει οι ημέρες και πεινούσαν, δεν είχαν να φάνε. Πήγα εκεί, ρωτούσα τον ένα, parlez vous français, κάτι τέτοια, μήπως μιλούσε κανένας. Τέλος πάντων, έπειτα από πολλή ώρα με λαχτάρα μεγάλη, γιατί αυτός ο οποίος τελικά μιλούσε, εδίσταζε να έρθει, με κοιτούσε αλλά εδίσταζε να έρθει κοντά μου, γιατί δε μιλούσε καλά γαλλικά. Εγώ πάλι τον έβλεπα, γιατί με κοιτούσε, και έλεγα, ωχ, αυτός είναι της Γκεστάπο, τώρα κάηκα, parlez vous français έλεγα εγώ, αυτός, σου λέει, κατάσκοπος είναι, και όταν ήρθε κοντά μου εγώ λαχτάρησα, νόμιζα ότι θα με πυροβολήσει, και μου είπε ο φουκαράς ότι θέλει να μιλήσει. Εντέλει, τον ψάρεψα σιγά-σιγά, αναφέροντας όλα τα νησιά του Αιγαίου. Έτσι, έμαθα απόξω-απόξω, ότι πηγαίνουν στη Σύρο. Ατυχία του δηλαδή, αυτού του φουκαρά, γιατί μετά, βέβαια στεναχωρήθηκα, δεν μπορώ να πω δηλαδή, το μίσος ήταν μίσος αλλά και 400 παλικάρια, 400 νέοι άνθρωποι πήγαν χαμένοι. Είχαν ειδοποιηθεί οι δικοί μας και τους περίμεναν στο πέρασμα. Μπήκαν τα υποβρύχια, τους έστησαν παγίδα και τους έριξαν με κανόνια. Δεν πρόλαβαν να κάνουν τίποτα αυτοί, ούτε χαράμισαν τορπίλες, τινάχθηκαν στον αέρα όλα. Το είδαμε δηλαδή, σηκώθηκαν οι φλόγες στον αέρα. Αυτά και πολλά άλλα τα οποία άκουσα και πολλά γεγονότα που συνέβησαν, από συλλαλητήρια μεγάλα που έγιναν στη Θεσσαλονίκη, εδώ, με τους Βούλγαρους ιστορίες, όλα αυτά είναι το υπόβαθρο. Είναι ένα παραμύθι στηριζόμενο στην ιστορία όμως. Φυσικά, μία ιστορία romancé ας την πούμε έτσι, όπου υπάρχει υπερβολή πολύ, αλλά χωρίς υπερβολή δε γίνεται τίποτα. Τα μεγαλύτερα έργα της ανθρωπότητας, τα μεγαλύτερα αριστουργήματα της ανθρωπότητας έχουν υπερβολή στο έπακρον. Χωρίς υπερβολή δεν είναι τίποτα. Όπως επίσης, δεν είναι τίποτα αν αυτή η «σοβαρότητα» δε σπάει από αυτό το κάτι. Δηλαδή θέλει αγωνία-αγωνία-αγωνία-γέλιο, αγωνία-αγωνία-αγωνία-γέλιο, θάνατος, αυτό, γέλιο. Αυτό είναι το μυστικό. Το μυστικό της επιτυχίας τελικώς είναι σε αυτή τη μέθοδο, ότι κάθε τόσο σταματούσε το άγχος. Το δε άγχος αυτό –δεν ξέρω εάν θα θυμόσαστε εσείς σαν αναγνώστης, αλλά εγώ το έζησα πάρα πολύ, γιατί μου έγραφαν και μου μιλούσαν πολύ οι αναγνώστες– έφθανε σε σημείο που ενοχλούσε τους αναγνώστες και κινδύνευες να τους χάσεις όταν το παρατραβούσες το πράγμα. Θυμάμαι ένα παιδί που παραπονιόταν μια φορά, διότι έτσι που τη σταμάτησα εγώ την ιστορία, (πήγαινε ο Γιώργος μεταμφιεσμένος σε γριά πίσω από τον φρουρό, που μέσα εκεί ήταν αιχμάλωτος ο Σπίθας, για να αιχμαλωτίσει τον φρουρό και να σώσει το Σπίθα), τελείωνε το τεύχος με αγωνία και μου λέει: «και τι θα κάνω εγώ μία ολόκληρη εβδομάδα;».

ΜΙΚΡΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ (1986-1990)

Μια ακόμη εκδοτική έμπνευση του Στέλιου Ανεμοδουρά αποτέλεσε η σύμπτυξη δυο χαρακτήρων από την Άγρια Δύση στο ίδιο έντυπο. Πρόκειται λοιπόν για συνύπαρξη του Κάπτεν Μίκι και του Ρίνγκο, δυο ηρώων ήδη γνωστών στο ελληνικό αναγνωστικό κοινό από προηγούμενες δεκαετίες.

ΡΟΝΤΕΟ (1988-1990)

Εμβληματική σειρά, η οποία στην Ελλάδα εκδόθηκε με διαφορετική ονομασία από ό,τι στην Ιταλία (Τεξ). Πρόκειται για τις περιπέτειες του ήρωα της Άγριας Δύσης, Τεξ Ουίλερ, τον οποίο εμπνεύστηκε ο G. L. Bonelli, «πατριάρχης» των εικονογραφημένων της γειτονικής χώρας και ιδρυτής της δυναστείας των Bonelli. Το σενάριο είναι ιδιαίτερα ευρηματικό και πρωτοποριακό για την εποχή του (δεκαετία του ’40-‘50), συνδυάζοντας πολλά, συχνά ετερόκλητα συστατικά: Περιπέτεια, μυστήριο, υπερφυσικό στοιχείο κλπ.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΟΧΑΓΟΥ ΜΑΡΚ (1994)

Ειδικό, επετειακό τεύχος που εκδόθηκε στην Ιταλία από τους EsseGesse, γιορτάζοντας τη συμπλήρωση 100 (μηνιαίων) τευχών της ιστορίας του Λοχαγού Μαρκ, εξου και ο τίτλος του. Αναπαριστά ολόκληρη την πορεία του θρυλικού επικεφαλής των «Λύκων του Οντάριο», από τα παιδικά του χρόνια μέχρι τη στιγμή που ενήλικας άντρας πια, φτάνει να ηγείται της επαναστατικής προσπάθειας του αμερικανικού οχυρού του, υπό μορφή διήγησης.

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΜΠΛΕΚ (1994-2010)

Πανηγυρική επανέκδοση όλων των αρχικών ιστοριών του χαρακτήρα, η οποία ξεκίνησε στα 1994 σε μηνιαία βάση, αμέσως μετά την οριστική διακοπή της εβδομαδιαίας έκδοσης. Ωστόσο, αρκετές ιστορίες της πρώτης περιόδου του περιοδικού δεν εντάχθηκαν ποτέ στη συλλεκτική αυτή έκδοση, αφήνοντας περιθώριο για κάτι τέτοιο στο μέλλον. Μετά τον 80ο τόμο ανανεώθηκε το υλικό του με νέες ιστορίες, που εξασφαλίστηκαν από την Ιταλία.

ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΜΠΛΕΚ

Από την ιστορία του Μπλεκ με τίτλο Ο Μυστηριώδης Λύκος (ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΜΠΛΕΚ #3, Απρίλιος 1995).

ΜΠΛΕΚ Δ΄ Περίοδος (1994-1995)

Το ιστορικό έντυπο συνεχίζει τη μεγαλειώδη πορεία του ως μηνιαία πολυσέλιδη έκδοση, παράλληλα με το ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟ ΜΠΛΕΚ. Ταυτόχρονα, επιχειρώντας έτσι να προσεγγίσει περισσότερο τη νεολαία, ενώ, ως δώρο μαζί του, προσφερόταν και ένα τεύχος του περιοδικού ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ.

ΕΞΤΡΑ ΜΠΛΕΚ (1995-1996)

Συνοδευτική (και ολιγοσέλιδη πια) έκδοση του ΣΥΛΛΕΚΤΙΚΟΥ ΜΠΛΕΚ, με μοναδική εικονογραφημένη ιστορία του το γνωστό Παιδί Πάνθηρας.

BUSSI BAR (1999-2008)

Το 1999 ξεκινά η έκδοση του περιοδικού BUSSI BAR για τους μικρούς σε ηλικία αναγνώστες με ιστορίες, παραμύθια, παιχνίδια και κατασκευές, και τις απίθανες ιστορίες του Μπούσσι και του Μπέλλο. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα comics γερμανικής προέλευσης, που εμπνεύσθηκε ο καλλιτέχνης Rolf Kauka (γνωστός και σαν ο «Γερμανός Walt Disney») τη δεκαετία του ‘70.

ΜΙΚΡΟΣ ΗΡΩΣ #799-800 (Ένθετα στο περιοδικό ΑΝΤΙ, 1995)

Το 1995, το περιοδικό ΑNTI (#577) έκανε αφιέρωμα στον Μικρό Ήρωα, φιλοξενώντας, σε μορφή ενθέτου, 2 αδημοσίευτες ιστορίες του και έτσι το περιοδικό έκλεισε τον κύκλο του στον αριθμό των 800 τευχών. Τις ιστορίες του #799 συνέγραψαν οι Σωτήρης Δημητρίου, Ξενοφών Μπρουντζάκης, Αλέξης Πανσέληνος και Ηλίας Λάγιος και του #800 ο Στέλιος Ανεμοδουράς, ενώ τα σκίτσα φιλοτέχνησαν οι Δημήτρης Χαντζόπουλος και Βαγγέλης Χερουβείμ.

Το σκίτσο δημοσιεύτηκε την επομένη που «έφυγε» ο Στέλιος Ανεμοδουράς (7-5-2000)

Στέλιος Ανεμοδουράς (1917-2000)

«Μπορώ να πω ότι αισθάνομαι μεγάλη συγκίνηση γιατί όπου και αν βρεθώ σε επίσημη ή μη συνάντηση έρχονται μετά να μου μιλήσουν όταν μαθαίνουν ότι είμαι αυτός που έγραψε τον Μικρό Ήρωα. Αυτό βέβαια με συγκινεί ιδιαίτερα γιατί αυτό μου υπενθυμίζει τον στίχο του Καβάφη, δεν πρόκειται για κάτι ωραίο, πρόκειται για κάτι άλλο. Σήμερα, αυτό είναι συγκινητικό, αξιόλογο αλλά και παρηγορητικό. Δηλαδή αυτοί που συγκινούνται σήμερα από τον Μικρό Ήρωα θα πει ότι έχουν ποτιστεί απ’ τα ευγενή και ανθρώπινα διδάγματα και όχι απ’ τα χυδαία, τα αιμοβόρα και τα πολεμοκαπηλικά. Αυτό μπορώ να πω εγώ για το σήμερα. Η δική μου συνέχεια του Μικρού Ήρωα θα μπορούσε να είναι μελαγχολική μέχρι δακρύων. Μελαγχολική για ελπίδες, όνειρα και οράματα που πήγαν χαμένα...»